Lady Pank – polski zespół muzyczny założony w 1981 we Wrocławiu przez Jana Borysewicza i Andrzeja Mogielnickiego. Nazwa grupy pochodzi od tytułu jej pierwszego nagrania – „Mała Lady Punk”. Pierwszy oficjalny koncert pod szyldem Lady Pank zagrali 14 sierpnia 1982 w Warszawie z okazji otwarcia studenckiego klubu Park[a], wystąpili w składzie: Jan Borysewicz – wokal i gitara; Edmund Stasiak – gitara; Paweł Mielczarek – gitara basowa; Andrzej Polak – perkusja. Od tamtej pory skład zespołu wielokrotnie ulegał zmianie, a grupa wydała ponad 20 płyt studyjnych i wylansowała liczne przeboje, m.in. „Tańcz, głupia, tańcz”, „Kryzysowa narzeczona”, „Mniej niż zero”, „Fabryka małp”, „Wciąż bardziej obcy”, „Zostawcie Titanica” i „Zawsze tam, gdzie ty”. Za sprzedaż albumów uzyskali dwie platynowe płyty i sześć złotych. Lady Pank pozostaje jednym z najpopularniejszych zespołów muzycznych w historii polskiego rocka. Początki (1981–1982) Maxim w Gdyni – miejsce przedstawione w utworze „Tańcz, głupia, tańcz”, jeden z najbardziej ekskluzywnych lokali w czasach PRL-u Zespół Lady Pank został założony pod koniec 1981, tuż po odejściu z Budki Suflera Jana Borysewicza i Andrzeja Mogielnickiego[5]. Pierwszy utwór – „Mała Lady Punk” – Borysewicz nagrał z basistą Wojciechem Bruślikiem i perkusistą Andrzejem Dylewskim w grudniu 1981 w krakowskim studio Teatru STU podczas sesji nagraniowej do płyty Układy Izabeli Trojanowskiej[5]. W tym czasie zespół nie miał jeszcze ustalonego stałego składu, rozmyślał także nad swoją nazwą – wśród propozycji padł „Żuzel”, ostatecznie zdecydowali się na „Lady Pank”, która została zaczerpnięta z tytułu ich pierwszej piosenki[5]. W marcu 1982 Borysewicz, Bruślik i Dylewski odbyli pierwsze wspólne próby[6]. Pod koniec kwietnia wystąpili z Tadeuszem Nalepą na Rawa Blues Festival w Katowicach, w tym czasie współpracowali też z Izabelą Trojanowską, towarzysząc jej na koncertach w charakterze akompaniatorów[6]. Borysewicz po jednym z koncertów we Wrocławiu zaproponował współpracę Andrzejowi Polakowi i Pawłowi Mielczarkowi, poza tym do zespołu dołączył Edmund Stasiak[6]. Kolejne nagrania zrealizowali w krakowskim studio Teatru STU, finansowo pomógł im Stanisław Cejrowski z Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego[7]. Nagrali wtedy instrumentalne wersje utworów: „Minus 10 w Rio”, „Tańcz, głupia, tańcz”, „Vademecum skauta” i „Mniej niż zero”[7], do których wkrótce ścieżki wokalne dograł, zaproszony do zespołu przez Borysewicza, Janusz Panasewicz[8]. Z czasem został głównym wokalistą grupy[9]. W sierpniu 1982 w warszawskim klubie Park zaliczyli pierwszy oficjalny występ jako zespół, zagrali w składzie – Borysewicz, Stasiak, Mielczarek i Polak[10][11]. W tej konfiguracji zagrali łącznie pięć koncertów[10]; jeszcze przed występem w Parku zagrali na Rock Arenie w Poznaniu[12], później dali koncert w Świnoujściu i w warszawskim klubie Akcent, a ostatni koncert w tym składzie zagrali w Jaśle[11]. W tym czasie do grupy dołączył Wojciech Kwapisz w charakterze menedżera[7]. Wkrótce w stolicy założono pierwszy fanklub zespołu pod nazwą „Kilimandżaro”, inspirowaną kolejną piosenką z repertuaru zespołu – „Moje Kilimandżaro”[11]. W tym czasie muzycy wydali pierwszy singel – „Mała Lady Punk” / „Minus 10 w Rio”, a obie piosenki dotarły do pierwszego miejsca na Radiowej liście przebojów Programu I[13]. Po odejściu Polaka i Milczarka z zespołu Borysewicz zaproponował współpracę kolejnym muzykom, wśród nich byli basista Mieczysław Jurecki i perkusista Wojciech Morawski. Ostatecznie do Borysewicza, Panasewicza i Stasiaka dołączyli basista Paweł Mścisławski i perkusista Jarosław Szlagowski, który odeszli z Oddziału Zamkniętego[11][14]. Jesienią 1982 występem w Kaliszu rozpoczęli koncerty w nowym składzie[12]. W grudniu wystąpili na festiwalu Zderzenia rockowe w Katowicach[12]. W tym okresie ich muzyka jednoznacznie oscylowała wokół rozwijającego się wówczas stylu New Wave (Nowa fala)[4]. Obecny skład zespołu Jan Borysewicz – gitara solowa, śpiew (1981-1986, 1987-1991, od 1994) Janusz Panasewicz – śpiew (1982-1986, 1987-1991, od 1994) Kuba Jabłoński – perkusja (od 1994) Krzysztof Kieliszkiewicz – gitara basowa (od 1994) Byli członkowie zespołu Andrzej Dylewski – perkusja (1981, 1985–1987) Wojciech Bruślik – gitara basowa (1981) Andrzej Polak – perkusja (1981–1982) Paweł Mielczarek – gitara basowa (1981–1982) Edmund Stasiak – gitara (1981–1986, 1987–1988) Paweł Mścisławski – gitara basowa (1982–1986, 1987–1988) Jarosław Szlagowski – perkusja (1982–1985, 1989-1991) Wiesław Gola – perkusja (1987–1989) Robert Jaszewski – gitara basowa (1989) Bogdan Kowalewski – gitara basowa (1989-1990) Piotr Urbanek – gitara basowa (1990-1991) Kostek Joriadis – instrumenty klawiszowe (1990–1991) Andrzej Łabędzki – gitara (1994–2001) Dawni muzycy towarzyszący Jerzy Suchocki – instrumenty klawiszowe (1986–1989)[207] Mariusz „Georgia” Pieczara – śpiew, gitara akustyczna (2003–2008, 2011)[208] Piotr Winnicki – gitara
Dostępny w YouTube na podstawie licencji udzielonej przez
Agora Digital Music (w imieniu wytwórni Agora S.A.); ASCAP, Sony ATV Publishing, Polaris Hub AB i inne stowarzyszenia zajmujące się prawami do muzyki (1)POKAŻ MNIEJ
Somebody (Bryan Adams song) From Wikipedia, the free encyclopedia Jump to navigationJump to search „Somebody” Somebodysingle.jpg Single by Bryan Adams from the album Reckless Released 1985 Recorded March 1984 in Vancouver, British Columbia, Canada Genre Rock Length 4:42 Label A&M Songwriter(s) Bryan Adams Jim Vallance Producer(s) Bob Clearmountain Bryan Adams Bryan Adams singles chronology „Run to You” (1984) „Somebody” (1985) „Heaven” (1985)
„Somebody” is a rock song written by Bryan Adams and Jim Vallance for Adams fourth studio album Reckless (1984). It was the second single released from the album Reckless. The song topped the Billboard Top Rock Tracks chart and peaked at number 11 on the Billboard Hot 100. Critical reception Stewart Mason from Allmusic said „Following the Big Rawk Anthem („Run to You”) and the Sensitive Power Ballad („Heaven”), „Somebody” covers the third base as a straight-ahead singalong pop song with a killer chorus. A gift to an entire generation of cover bands working the bar circuit, „Somebody” has a chorus so simple and catchy that you can actually sing along to it even if you’ve never actually heard the song before, and Adams and his indispensable musical partner, Jim Vallance, helpfully point out the feasibility of said activity by incorporating a large, somewhat ragged group of backing vocalists for the lengthy vamp of a fadeout. Rather like „Run to You,” „Somebody” is just slightly too schematic to qualify as an all-time heartland rock classic, but it still sounds good on the radio.”[1]
Chart performance „Somebody” was released in the winter of 1985 and became one of the most successful songs from Reckless on the American rock charts and arguably one of Adams’ most recognizable and popular songs.[2] The song was Adams’ second number one hit on the Top Rock Tracks chart, where it spent two weeks, and peaked at number 11 on the Billboard Hot 100.[3] „Somebody” reached number 13 on the Canadian singles chart and remained in the top 20 for six weeks. „Somebody” was Adams third top 20 hit on the Canadian chart.[3] „Somebody” was released the following month in Europe and peaked at the number 20 in Ireland and at 35 on the UK Singles Chart becoming his third single to chart in Europe.[4][5]
Music videos There are two music videos for the song. One features visual footage shot at the Albany James H. Gray Sr. Civic Center in Albany GA on 7 May 1987[6] of Adams and his band performing the song live, with the audience screaming in the background. The other shows Adams walking out of a stadium and through a field, interspersed with shots of him with his guitar, as well as a woman (played by Lysette Anthony) who appears to be having relationship problems with her boyfriend; the video culminates with Adams walking out onto the field of a packed football stadium while a video of him playing the song plays on the big screen. Track listing No. Title Writer(s) Length 1. „Somebody” Adams, Vallance 4:44 2. „Long Gone” Adams, Vallance 3:57 Personnel Bryan Adams – lead and backing vocals, lead and rhythm guitars Keith Scott – lead guitar, backing vocals Tommy Mandel – keyboards Dave Taylor – bass Mickey Curry – drums Jim Vallance – percussion
File sharing lawsuit Main article: Capitol v. Thomas „Somebody” was part of the 24 songs, for which the first file-sharing copyright infringement lawsuit brought by major record labels to be tried to a jury. Jammie Thomas, single mother of four, was found liable in a 2007 trial for downloading the 24 songs from Kazaa and ordered to pay $222,000($9,250/song) in damages, in a second trial, in 2009, a jury again found against Thomas, this time awarding $1,920,000($80,000/song) in damages.
„You Oughta Know” is a song by Canadian singer Alanis Morissette, released as the lead single from her third studio album, Jagged Little Pill (1995) on July 7, 1995. After releasing two studio albums, Morissette left MCA Records Canada and was introduced to manager Scott Welch. Morissette began working on new music after moving from her hometown of Ottawa to Toronto, but made little progress. In Los Angeles, she met producer Glen Ballard, with whom she wrote songs including „You Oughta Know”.
„You Ought Know” signalled Morissette’s departure from bubblegum pop to alternative rock, and features guitarist Dave Navarro and bassist Flea of Red Hot Chili Peppers. It outperformed the label’s expectations and received positive reviews. After the influential Los Angeles modern rock radio station KROQ-FM began playing it, the single reached the top ten in Canada, Australia and the United States. It was a multiformat hit in several US genre charts, and made the top 40 in Belgium, Iceland, the Netherlands, New Zealand, Sweden and the United Kingdom.
A music video was directed by Nick Egan. The single was added in the set list for Morissette’s 1995 world tour; since then, it has been included in her albums MTV Unplugged (1999), Feast on Scraps (2002), and The Collection, as well as 1997 Grammys and the MTV Unplugged compilation albums. It has received numerous accolades; in 1996, the single was nominated for three Grammy Awards, winning the awards for Best Rock Song and Best Female Rock Vocal Performance.
„You Oughta Know” (The Jimmy the Saint Blend) „Perfect” (acoustic version) „Wake Up” Released July 7, 1995 Recorded June 1994 – February 1995[1] Genre Alternative rockpost-grunge Length 4:09 Label MaverickReprise Songwriter(s) Alanis MorissetteGlen Ballard Producer(s) Glen Ballard
Szał, właściwie Szał/Czas przypływu (numer katalogowy Izabelin Studio: 852 115-2) – pierwszy promocyjny singel albumu Szok’n’Show Edyty Bartosiewicz. Piosenki zostały nagrane w Studio S-4 w Warszawie, a realizacją nagrań zajął się ówczesny mąż piosenkarki – Leszek Kamiński. Muzyka i tekst są autorstwa samej Edyty. Utwór „Szał” to jeden z największych przebojów Bartosiewicz. Skromny projekt graficzny singla wykonali Marta i Łukasz „Thor” Dziubalscy. Do promocji piosenki „Szał” powstał w 1995 roku teledysk zrealizowany przez Janusza Kołodrubca. Videoclip otrzymał nominację do nagrody Fryderyka, wygrał plebiscyt czytelników magazynu rockowego Brum na najlepsze video 1995 roku. Szok’n’Show – trzeci album studyjny polskiej piosenkarki Edyty Bartosiewicz. Wydawnictwo ukazało się w 1995 roku nakładem wytwórni muzycznej Izabelin Studio/Polygram Polska. Z płyty pochodzą cztery single, wydany w lipcu 1995 „Szał”, wydany we wrześniu 1995 „Zegar”, „Ostatni” z lutego 1996 roku oraz „Na nic gniew” z lipca 1996 roku[2][3].
Nagrania zostały zarejestrowane w maju oraz pomiędzy lipcem a sierpniem 1995 roku w Studiu S-4. W ramach promocji do pochodzących z płyty utworów „Szał”, „Zegar”, „Ostatni” i „Na nic gniew” zostały zrealizowane teledyski. 30 grudnia 1996 roku album uzyskał status platynowej płyty[4]. Radek Zagajewski – aranżacje, gitara basowa Krzysztof Poliński – aranżacje, perkusja Maciej Gładysz – aranżacje, gitara Romuald Kunikowski – aranżacje, instrumenty klawiszowe Edyta Bartosiewicz – aranżacje, śpiew, produkcja muzyczna, gitara Grzegorz Piwkowski – mastering (5, 6) Julita Emanuiłow – mastering Leszek Kamiński – mastering, realizacja nagrań
Publikacja nagrania Utwór po raz pierwszy wydany został na składance różnych wykonawców pod tym samym tytułem (1985)[3]. Na wydawnictwo opublikowane pod szyldem zespołu piosenka trafiła dopiero pięć lat po premierze nagrania. W 1990 utwór znalazł się na kompilacji formacji The Best of Lady Pank[4].
Popularność utworu Piosenka „Sztuka latania” jest jednym z najbardziej znanych utworów w dyskografii zespołu Lady Pank[5]. 20 kwietnia 1985 podczas notowania Listy Przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia prowadzonego przez Marka Niedźwieckiego[6], piosenka Borysewicza i Mogielnickiego znalazła się na pierwszym miejscu zestawienia[7].
W połowie lat 80. utwór Lady Pank trafił na listę „antyprzebojów” nowo powstałej audycji „Bubloteka”[a] nadawanej na antenie Czwórki. „Sztuka Latania” dotarła na szczyt pierwszego notowania programu[9] prowadzonego przez dziennikarza Grzegorza Miecugowa[10].
W sierpniu 1985 poza konkursem XXII. sopockiego festiwalu zespół zagrał 15 utworów, gdzie trzecim od końca była „Sztuka latania”[11][12].
Muzycy Janusz Panasewicz – śpiew Jan Borysewicz – gitara prowadząca, syntezator Paweł Mścisławski – gitara basowa Edmund Stasiak – gitara rytmiczna Jarosław Szlagowski – perkusja Marek Surzyn – chórki
Przypisy Sztuka latania. bibliotekapiosenki.pl. [dostęp 2015-02-12]. Teledyski Lady Pank. eskarock.pl. [dostęp 2015-02-12]. Sztuka latania. kppg.waw.pl. [dostęp 2015-02-12]. LADY PANK – Autoryzowana biografia i dyskografia zespołu Lady Pank – Dyskografia. lady-pank.com. [dostęp 2015-02-12]. Anna Kokot: Lady Pank – Piosenki, Płyty, Biografia. muzyka.onet.pl. [dostęp 2015-02-12].
Dziś nagrywaliśmy drum truck’i do „Sztuka Latania” Lady Pank, na użytek RK MUSIC COVER, mojego kanału You Tube, powstałym w celu publikacji coverów w moim wykonaniu…dziś padło na „bębeny”, z czego w sumie jestem zadowolony…dla odmiany…czemu nie? Zastosowaliśmy cztery ujęcia z kamer stacjonarnych plus jedna kamera w ruchu…publikacja video w serwisie You Tube przewidziana na przyszły weekend 🤟🤟🤟
Dziesiąty, ostatni utwór z plyty Borysewicz & Kukiz pt. ” Uwierz To Nie On”.Borysewicz & Kukiz – pierwszy i jedyny album duetu stworzonego przez Jana Borysewicza i Pawła Kukiza. Utwory „Niby jestem niby nie” oraz „Jeśli tylko chcesz” powstały do filmu fabularnego E=mc² (reż. Olaf Lubaszenko) i zostały nagrane w kwietniu 2002.Wydany:24 Lutego 2003r.Nagrywany:04.2002 – 01.2003Gatunek:RockDługość42:01Wydawca:BMG PolandProducent:Rafał PaczkowskiJan Borysewicz 25 czerwca 2003 album uzyskał status złotej płyty[3] . Nagrania dotarły do 1. miejsca zestawienia OLiS[4].
Left Outside Alone – jest to pierwszy singel z trzeciej płyty popowo – rockowej piosenkarki, Anastacii o tytule Anastacia. Na ekrany stacji muzycznych trafił on 15 marca 2004 roku osiągając wysokie pozycje na listach m.in. w Australii (gdzie był drugim pod względem sprzedaży), Austrii, Argentynie, Finlandii, Grecji, Hiszpanii, Szwajcarii oraz we Włoszech. W USA „Left Outside Alone” był kolejnym sukcesem na liście Billboard gdzie zajął wysokie miejsce w pozycji dobrze sprzedających się utworów. Utwór prawdopodobnie jest poświęcony ojcu Anastacii.Wydany:15 Marca 2004r.Nagrywany:Grudzień 2003 O’HenryStudia nagranioweBurbank, CaliforniaRecord One Los AngelesGatunek:Pop RockDługość:4:17Wydawnictwo:EpicProducent:Glen Ballard, Dallas Austin Teledysk został nakręcony w Kalifornii w 2004 roku przez Bryana Barbera. Obecnie istnieją trzy wersje wideoklipu. Najbardziej znaną wersją jest ta rozpoczynająca się ujęciem Anastacii na moście. Potem przemieszcza się ulicami, gdzie na słupach widać czerwone plakaty z jej wizerunkiem. Następnie wsiada do samochodu i odjeżdża. W międzyczasie śpiewa i ogląda w przednim lusterku samochód, który jedzie za nią i widzi siebie w innym obliczu całującą się z mężczyzną. Kiedy wysiada z wozu pojawia się scena, w której widoczni są jej fani tańczący do jej piosenki. Teledysk kończy się, kiedy Anastacia wchodzi do klubu i po odchyleniu zasłony na zewnątrz wypada olśniewające światło.Druga wersja należy do Jason Nevis Global Club Edit. Od oryginalnego filmu różni się tym, iż w tle zamiast czerwonego plakatu widoczny jest niebieski (dlatego też „edycja” nazywana jest w Ameryce „the blue-poster version”) oraz zmienione jest nieco zakończenie klipu.Z 19 na 20 maja 2005 roku został nakręcony nowy klip do piosenki. Jego autorami byli David Lippman i Charles Mahling, a jego akcja odgrywała się w Los Angeles. W tej wersji Anastacia znajduje się w niby-zamku i śpiewa, leżąc na łóżku wśród świec.
„Sunsie”Utwór z czwartego albumu grupy.Woobie Doobie − polski zespół grający jazz, fusion i funk, powstały w 1992 r.Zespół Woobie Doobie powstał latem 1992. W pierwotnym składzie znaleźli się: Wojtek Olszak (instrumenty klawiszowe), Karim Martusewicz (gitara basowa) i Michał Dąbrówka (perkusja). Jesienią 1992 do grupy dołączyli: Mariusz „Fazi” Mielczarek (saksofon) i Michał Grymuza (gitara). Pierwszy koncert odbył się 6 listopada 1992 r. w Jazz Clubie 77 w Warszawie. Później zespół koncertował m.in. w klubach Akwarium, klubie Remont, oraz na Warsaw Summer Jazz Days (1993 i 1994), Gdynia Summer Jazz Days (1993)[1]. Jeden z koncertów grupy był bezpośrednio transmitowany przez Radio Zet.Na początku 1994 roku do zespołu doszedł Wojtek Pilichowski (gitara basowa). Woobie Doobie było oficjalnym prezenterem firmy Yamaha podczas targów muzycznych Intermedia 1993 i 1994 we Wrocławiu. Od połowy 1994 roku stale współpracowali z Edytą Górniak grając m.in. na festiwalach piosenki w Opolu i Sopocie. Jesienią 1994 zespół wystąpił w finale Konkursu Młodych Europejskich Zespołów Jazzowych w Leverkusen. W grudniu 1994 grupa wystąpiła na festiwalu Jazz Piano Rock Song w Kaliszu. W marcu 1995 pojawiła się debiutancka płyta Woobie Doobie − The Album, zarejestrowana w studio Winicjusza Chrósta, wydana nakładem Olszak Records. W tym czasie zespół nagrał album Edyty Górniak – Dotyk, którego producentami byli Wojtek Olszak i Rafał Paczkowski (realizator), a także wziął udział w trasie koncertowej, promującej ten krążek. Razem z Edytą Górniak wystąpił jako jedna z gwiazd festiwalu Sopot 1995. Grupa wystąpiła na dwóch międzynarodowych festiwalach jazzowych: Getxo Jazz Festival w Hiszpanii oraz Jazz in Marciac we Francji (obok tak znanych wykonawców, jak Chick Corea, Wynton Marsalis, Ray Charles i innych). W listopadzie 1995, Woobie Doobie wystąpiło jako gwiazda festiwalu Pomorska Jesień Jazzowa.Do dziś nagrali kilkaset płyt, koncertują z największymi gwiazdami polskiej sceny. W 1997 podczas koncertu na festiwalu Yamaha Days w Warszawie do zespołu dołączył Marcin Nowakowski (saksofon). W tym samym czasie rozpoczęła się stała współpraca Woobie Doobie z Natalią Kukulską (nagranie płyt Puls i Autoportret, trasy koncertowe, występy m.in. na festiwalach Opole 1998 i 1999). Na początku roku 2000 grupa podpisała kontrakt z firmą Universal Music i rozpoczęła pracę nad drugim albumem. Nagrywanie płyty (ze sporymi przerwami) trwało od lutego do września. Płytę zarejestrowano w Woobie Doobie Studio i Studio Winicjusza Chrósta. Premiera odbyła się 17 września 2001 r. Krążek Bootla został nominowany do nagrody Fryderyk w kategorii Jazzowa Płyta Roku.W latach 2002-2012 członkowie grupy skupili się na studyjnej i koncertowej pracy z wieloma artystami, nagrywając kolejnych kilkadziesiąt płyt − jako muzycy sesyjni, producenci muzyczni czy kompozytorzy. Wojtek Pilichowski i Marcin Nowakowski nagrali także kolejne swoje autorskie płyty. Na początku 2012 roku zespół zebrał się w swoim pierwotnym składzie. Szybko zapadła decyzja o nagrywaniu kolejnej płyty. Sesje nagraniowe w Woobie Doobie Studios rozpoczęły się w kwietniu 2012 roku i ze sporymi przerwami potrwały do września 2013. Realizacją dźwięku zajęli się: Wojtek Olszak i Łukasz Błasiński, masteringiem: Grzegorz Piwkowski. Nowy album nosi tytuł Dawne tańce i melodie.Składy zespołuskład, lato 1992Wojtek Olszak − instrumenty klawiszoweKarim Martusewicz − gitara basowaMichał Dąbrówka − perkusjaskład, jesień 1992dochodzą: Mariusz „Fazi” Mielczarek − saksofonMichał Grymuza − gitaraskład 1995zmiana basisty: Wojtek Pilichowski − gitara basowaskład 1997zmiana saksofonisty: Marcin Nowakowski − saksofonaktualny skład 2012Wojtek Olszak − instrumenty klawiszoweMariusz „Fazi” Mielczarek − saksofonMichał Grymuza − gitaraWojtek Pilichowski − gitara basowaMichał Dąbrówka − perkusjaDyskografia1995 − The Album (Olszak Records)2001 − Bootla (Universal Music)2009 − reedycja The Album (Rec Records)2014 – Dawne tańce i melodie (Fonografika)
Hit That – singel wydany przez punkrockowy zespół The Offspring. Piosenka jest czwartym utworem z siódmego albumu studyjnego Splinter i została wydana jako pierwszy singel. Piosenka pojawia się również jako trzynasty utwór na Greatest Hits.Wydany:16 Grudnia 2003r.Nagrywany:2003r.Gatunek:Pop-Punk, Ska-PunkDługość:2:48Wydawnictwo:Columbia RecordsPeoducent:Brendan O’BrienFormat:CDAutor Tekstu:Dexter Holland
Mała Lady Punk[1] – Pierwszy singel zespołu Lady Pank. Nagrany w grudniu 1981 roku, w czasie sesji nagraniowej albumu UkładyIzabeli Trojanowskiej. Charakteryzował się łagodnym brzmieniem gitar i melodyjnością. „Mała Lady Punk” to pierwszy utwór w historii grupy, od jego zniekształconej pisowni zespół wziął swoją nazwę. Utwór ten znalazł się na stronie B singla. Na stronie A znalazła się kompozycja „Minus 10 w Rio”. Utwory z tego singla znalazły się na płytach zespołu dopiero jako bonusy. Na różnych wydawnictwach kompilacyjnych tytuł pierwszego nagrania zespołu jest zapisywany błędnie jako „Mała Lady Pank”.Wersja wykorzystana w tym filmie pochodzi z jednej z ostatnich płyt grupy pt: „LP1”.LP1 – album studyjnypolskiego zespołu Lady Pank. Wydawnictwo ukazało się 15 czerwca2018 roku nakładem wytwórni muzycznej Agora S.A.[3]. Płyta LP1 zawiera utwory z debiutanckiego albumu zespołu, które zostały nagrane na nowo, a do ich wykonania zaproszono wielu gości takich jak: Tomasz Organek, Krzysztof Zalewski, Lech Janerka, Kasia Kowalska, Artur Rojek, Piotr Rogucki, Grzegorz Markowski, Maciej Maleńczuk czy Katarzyna Nosowska[4].
First Kiss – dziesiąty album studyjny amerykańskiego muzyka Kid Rocka. Wydawnictwo ukazało się 24 lutego 2015 roku nakładem wytwórni muzycznej Warner Bros. Records. Premierę płyty poprzedził singel do utworu tytułowego, który ukazał się 6 stycznia 2015 roku[6].Nagrania zostały zarejestrowane i wyprodukowane w The Allen Roadhouse w Clarkston, Blackbird Studio w Nashville oraz Avatar Studios w Nowym Jorku[7]. Mastering został wykonany w Sterling Sound w Nowym Jorku[7].Album dotarł do 2. miejsca listy Billboard 200 w Stanach Zjednoczonych sprzedając się w nakładzie 146 tys. egzemplarzy w przeciągu tygodnia od dnia premiery[8]. Płyta uplasowała się także na 2. miejscu kanadyjskiej listy przebojów znalazłszy 8 tys. nabywców[9] Wydany:24 lutego 2015Nagrywany:The Allen Roadhouse, Clarkston; Blackbird Studio, Nashville; Avatar Studios, Nowy York.Gatunek:Rock, Sputhern Rock.Długość:44:46Wydawnictwo:Warner Bros. Records.Producent:Kod Rock.Tworcy: Opracowano na podstawie materiału źródłowego[7].
Barbara Payton, Laura Creamer, Russell Terrell, Shaun Murphy, Herschel Boone, Jessica Wagner-Cowan, Shannon Curfman, Stacy Michelle – wokal wspierający
ROKOSTAGEMAN Blog O Wszystkim I O Niczym 